Ekonomia społeczna
Tarcza antykryzysowa dla III sektora: 19 rozwiązań
W ślad za zapowiedzią Przewodniczącego Komitetu ds. Pożytku Publicznego prof. Piotra Glińskiego, dotyczącą objęcia organizacji pozarządowych tarczą antykryzysową, przedstawiamy 19 rozwiązań dla III sektora wprowadzanych w ramach tej tarczy.
Pakiet osłonowy obejmuje ulgi dla NGO prowadzących działalność gospodarczą, zmiany w zlecaniu i rozliczaniu zadań publicznych oraz inne rozwiązania, które mają ułatwić organizacjom funkcjonowanie w warunkach epidemii.
Zachęcamy do zapoznania się z infografiką prezentującą te rozwiązania (poniżej, w formatach A3 i A4). Już wkrótce zostanie uruchomiony specjalny adres mailowy, na który będzie można przesyłać pytania dotyczące ich stosowania.
Informacje nt. tarczy dostępne są na stronie pozytek.gov.pl i tam będą sukcesywnie publikowane pytania dotyczące wprowadzanych rozwiązań wraz z odpowiedziami. Ułatwi to korzystanie ze zmian w przepisach.
W najbliższym czasie planujemy również zorganizowanie webinarium nt. tarczy dla III sektora, na które już teraz zapraszamy!
Zachęcamy do śledzenia naszych kanałów na Facebooku i Twitterze
Źródło: https://www.niw.gov.pl/tarcza-antykryzysowa-dla-iii-sektora-19-
Zamawianie produktów i usług w podmiotach ekonomii społecznej w związku z przeciwdziałaniem skutkom wystąpienia COVID-19.
Wszystkie podmioty ekonomii społecznej (PES), w szczególności przedsiębiorstwa społeczne (PS), które oferują produkty lub usługi mogące przyczynić się do zwalczania skutków epidemii COVID-19, zachęcamy do zgłaszania się do właściwych terytorialnie Ośrodków Wsparcia Ekonomii Społecznej (OWES).
W związku z rekomendacją Ministra Funduszy i Polityki Regionalnej, dotyczącą działań podejmowanych w projektach OWES w ramach Regionalnych Programów Operacyjnych, wprowadzona została możliwość zastosowania mechanizmu wsparcia PES i PS poprzez dokonywanie przez OWES zakupów od tych podmiotów produktów lub usług związanych z przeciwdziałaniem skutkom wystąpienia COVID-19.
Zakupy będą dokonywane w PES, w tym PS, dotkniętych skutkami wystąpienia COVID-19 w celu zapewnienia tym podmiotom zamówień oraz umożliwienia dalszego funkcjonowania i mogą obejmować m. in. środki higieniczne i ochrony osobistej, usługi cateringowe, transportowe, usługi społeczne świadczone w społeczności lokalnej, organizację i wynajem miejsc kwarantanny, usługi czyszczenia i odkażania.
Aktualny wykaz OWES znajduje się pod poniższym adresem: https://wykazowes.ekonomiaspoleczna.gov.pl/
Koła Gospodyń Wiejskich – spotkanie aktywnych kobiet w Tłuchowie!
Jak co roku od latu wielu w naszym kraju 8 marca obchodzimy święto – Dzień Kobiet.
Ale czy wiemy skąd się wywodzi i jakie są jego początki?
Już w starożytnym Rzymie obchodzono Matronalia. Święto przypadające na pierwszy tydzień marca, związane było z początkiem nowego roku, macierzyństwem i płodnością. Tego dnia mężowie wręczali swoim żonom prezenty i spełniali ich życzenia. Same kobiety składały bogini w ofierze kwiaty i modliły się o szczęście w życiu małżeńskim, zaś w domu wyprawiały poczęstunek dla swoich niewolników.
Istnieje kilka wersji związanych z dokładnym pochodzeniem tego święta. Jedna z nich, choć niepotwierdzona przez źródła historyczne głosi, że Dzień Kobiet należy traktować jako upamiętnienie ofiar pożaru, do którego doszło w nowojorskiej fabryce tekstyliów Triangle Shirtwaist. W miejscu tym zginęło 129 strajkujących przeciwko wyzyskowi kobiet.
Dzień Kobiet odbył się po raz pierwszy 18 lutego 1909 roku w Stanach Zjednoczonych i miał zostać zapoczątkowany przez Socjalistyczną Partię Ameryki, po słynnych nowojorskich protestach kobiet domagających się równego traktowania w miejscu pracy. Historykom jednak nie udało się ustalić bezpośrednich przyczyn organizacji tych nietypowych obchodów.
Obecnie Dzień Kobiet jest oficjalnym świętem w wielu państwach całego świata, m.in. w Albanii, Bułgarii, Chinach, Włoszech czy w odległym Burkina Faso. Mężczyźni obdarowują kobiety kwiatami i drobnymi podarunkami. W niektórych krajach (jak Rumunia) dzień ten jest traktowany na równi z dniem matki, podczas którego dzieci ofiarują prezenty swoim matkom i babciom.
W Rosji i na Białorusi Dzień Kobiet jest wolny od pracy. Co ciekawe, zamiast kwiatków kobiety dostają wtedy gałązki akacji srebrzystej. Dzień Kobiet stał się tam świętem narodowym już za Lenina, którego przekonała do jego ustanowienia feministka bolszewicka Aleksandra Kołłontaj.
Jak obchodzono dzień kobiet w Polsce dawniej?
Chyba największą popularność święto miało w czasach PRL-u, w latach 70-tych, kiedy to wszystkim paniom w zakładach pracy, instytucjach czy szkołach, obowiązkowo wręczano kwiaty, najczęściej były to goździki, z dołączoną paczką rajstop oraz niezwykle pożądaną wówczas kawą.
Jak obchodzimy Dzień Kobiet obecnie?
Wielu mężczyzn wciąż pamięta o święcie swoich pań, matek, żon, partnerek oraz córek. Bardzo często wręczane są kwiaty, drobne podarunki oraz słodycze. W tym dniu organizowanych jest wiele happeningów, spotkań nawiązujących do praw kobiet oraz równego ich traktowania.
Spotkanie Kół Gospodyń Wiejskich z gminy Tłuchowo, zostało również zorganizowane przy okazji tego święta.
Dzięki zaangażowaniu pana Krzysztofa Dąbkowskiego, wójta i dobrej organizacji pani Wioletty Krzysztoforskiej, kierownik Gminnego Ośrodka Kultury, Koła Gospodyń Wiejskich z regionu Tłuchowa miały okazję spotkać się, porozmawiać o kolejnych działaniach i pomysłach, których kobietom z tego regionu nie brakuje!
Przedstawiciel KPODR zaprezentował swoje doświadczenia z zakresu rolnictwa społecznego m.in. dotyczące funkcjonowania gospodarstw opiekuńczych, zagród edukacyjnych w województwie kujawsko-pomorskim. Następnie Pani Anna Witt z OWES w Toruniu przedstawiła możliwości funkcjonowania podmiotów ekonomii społecznej na obszarach wiejskich. Koła zasiadły przy jednym stole, na którym gościły przepyszne ciasta wypiekane przez gospodynie, cudne pączki ziemniaczano-dyniowe serwowane przez Stowarzyszenie KGW Jagna z Tłuchowa. Chór „Seniorki” umilał spotkanie. Stowarzyszenie KGW Jagna w bardzo ciekawy sposób przedstawiło na scenie inscenizację dot. zmiany roli kobiety na wsi na przestrzeni wieków.
Koła gospodyń wiejskich mogą zarabiać
9 listopada 2018r. uchwalono nową ustawę o kołach gospodyń wiejskich (Dz. U., poz. 2212), daje ona kołom możliwość posiadania osobowości prawnej, prowadzenia działalności zarobkowej (np. sprzedaży wyrobów sztuki ludowej, czy żywności regionalnej) oraz pozyskiwania dotacji. Dotyczy kół, które działają w oparciu o ustawę o kółkach rolniczych lub prawo stowarzyszeniowe, zarówno istniejących jak i nowo powstających organizacji.
Według ustawy, KGW w swoich działaniach powinno przede wszystkim wspierać rozwój obszarów wiejskich oraz dążyć do poprawy sytuacji społeczno-zawodowej kobiet na wsi i ich rodzin.
Wśród zadań statutowych koła powinny zostać ujęte m.in.:
- prowadzenie działalności społeczno-wychowawczej i oświatowo-kulturalnej w środowiskach wiejskich
- rozwijanie obszarów wiejskich
- wspieranie przedsiębiorczości kobiet
- działanie na rzecz poprawy warunków życia i pracy kobiet na wsi
- upowszechnianie i rozwój form współdziałania oraz metod racjonalnego prowadzenia gospodarstwa domowego
- reprezentowanie środowiska kobiet wiejskich przed administracją publiczną
- rozwijanie kultury ludowej, zwłaszcza lokalnej i regionalnej
Do 27 grudnia 2018 r. koła ujęte w rejestrze mogły starać się o dofinansowanie swojej statutowej działalności. Wysokość pomocy była uzależniona od liczby członków ustalonej na dzień złożenia wniosku o przyznanie pomocy, według danych wynikających z Krajowego Rejestru Kół Gospodyń Wiejskich. Stawki pomocy dla KGW w 2018 r. wynosiły: 3 tysiące złotych, jeśli koło gospodyń liczy nie więcej niż 30 osób, 4 tysiące złotych dla kół od 31 do 75 członków, 5 tysięcy złotych – powyżej 75 osób w kole.
W 2019 r. koło może nadal starać się o wpis do Krajowego Rejestru, jednak nie jest znany termin kolejnego naboru o pomoc.
Co zrobić aby zarejestrować koło?
Krajowy Rejestr Kół Gospodyń Wiejskich jest prowadzony przez Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (ARiMR). By dokonać rejestracji należy zwrócić się do powiatowego biura ARiMR, przy czym koło może założyć minimum 10 osób. Gospodynie powinny przedłożyć statut KGW lub oświadczenie, że koło będzie działać w oparciu o tzw. wzorcowy statut, załączony do ustawy.
Ustawa wskazuje, że na terenie jednej wsi może mieć siedzibę jedno koło gospodyń wiejskich a członkowie koła muszą zamieszkiwać we wsi leżącej na terenie działalności koła. Pozostałe koła działają na zasadzie np. prawa o stowarzyszeniach. Terenem działalności koła może być jedna bądź więcej wsi.
Składany do ARiMR wniosek m.in. zawiera:
- listę założycieli koła, oraz ich miejsce zamieszkania
- informację o osobie lub osobach wyznaczonych do reprezentacji koła oraz o sposobie tej reprezentacji;
- oświadczenia założycieli koła o woli wejścia w skład jego członków oraz o miejscu zamieszkania na obszarze wsi mającej być terenem działalności koła
- adres do doręczeń
- własnoręczne podpisy założycieli
- własnoręczne podpisy osób wybranych w skład komitetu założycielskiego
Postępowanie w sprawach o wpis lub zmianę wpisu koła gospodyń wiejskich do rejestru jest wolne od opłat. Krajowy Rejestr Kół Gospodyń Wiejskich jest jawny i każdy ma prawo dostępu do danych zawartych w rejestrze oraz otrzymać nieodpłatnie poświadczone odpisy, wyciągi, zaświadczenia i informacje z rejestru.
Koła mają możliwość korzystania z nieodpłatnej pomocy prawnej. Listę i lokalizację punktów pomocy prawnej można znaleźć pod adresem: www.darmowapomocprawna.ms.gov.pl
Łącznie w całym kraju, do końca grudnia zarejestrowało się 4720 kół. Przypomnijmy, że przedstawiając projekt ustawy rząd szacował liczebność KGW w kraju na ok. 21 tysięcy kół powstałych w ramach kółek rolniczych oraz kilka tysięcy działających jako zespoły ludowe i stowarzyszenia (powstałe po 2004 r.).
Opr.: Justyna Lesiewicz
Kujawsko-Pomorski Ośrodek Doradztwa Rolniczego w Minikowie
Fot. OWES Toruń
Fot. J. Lesiewicz KPODR
Zielone światło dla spółdzielczości rolniczej
Spółdzielnia jest autonomicznym zrzeszeniem osób, które zjednoczyły się dobrowolnie w celu zaspokojenia swoich wspólnych aspiracji i potrzeb ekonomicznych, społecznych i kulturalnych poprzez współposiadane i demokratycznie kontrolowane przedsiębiorstwo.
Idee spółdzielczości narodziły się w XIX w., kiedy to w 1844 r. tkacze z angielskiego Rochdale pod Manchesterem wielkim wysiłkiem założyli sklep spożywczy, powołując tym samym Spółdzielnię Sprawiedliwych Pionierów. Ciekawostką jest, że mimo wielu przekształceń i zmian nazwy, spółdzielnia ta funkcjonuje do dnia dzisiejszego.
Spotkanie Podkomitetu ds. Ekonomii Społecznej w Bydgoszczy
22 maja w Sali Lustrzanej Collegium Medicum w Bydgoszczy odbyło się kolejne, drugie spotkanie Podkomitetu ds. Ekonomii Społecznej, które skupia 15 członków – najaktywniejszych przedstawicieli podmiotów ekonomii społecznej oraz instytucji zaangażowanych w rozwój sektora ES z terenu Miasta Bydgoszczy, powiatu bydgoskiego, powiatu nakielskiego oraz tucholskiego. Nadzór "sekretaryjny" nad Podkomitetem pełni Kujawsko-Pomorski Ośrodek Wsparcia Ekonomii Społecznej w Bydgoszczy, wraz z Regionalnym Ośrodkiem Polityki Społecznej w Toruniu. Do zadań Podkomitetu należą w szczególności: monitorowanie rozwoju ekonomii społecznej na terenie funkcjonowania Kujawsko-Pomorskiego Ośrodka Wsparcia Ekonomii Społecznej (www.kpowes.org.pl), identyfikacja barier w rozwoju przedsiębiorczości społecznej, współpraca w zakresie realizacji Kujawsko-Pomorskiego Programu na Rzecz Ekonomii Społecznej do roku 2020, upowszechnianie dobrych praktyk w obszarze ekonomii społecznej.
Podczas spotkania był kontynuowany – podjęty w grudniu ubiegłego roku – temat polityki senioralnej. Wówczas gościem spotkania był dyrektor Kujawsko-Pomorskiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego w Minikowie – Ryszard Kamiński, który omówił koncepcję „zielonej opieki” oraz realizowany na rzecz jej urzeczywistnienia projekt unijny, którym zakładał utworzenie i funkcjonowanie 15 gospodarstw opiekuńczych dla osób z niepełnosprawnością, osób starszych, szczegóły: http://www.opieka.kpodr.pl/pl/front/
Gośćmi wspomnianego spotkania w dniu 22 maja byli: Agnieszka Lange-Olszewska i Aleksandra Lewandowska z Fundacji Pro Omnis, które działają na rzecz osób starszych w Bydgoszczy (zwłaszcza w Fordonie) i Toruniu, prowadząc bary oraz dzienny dom pobytu (w Fordonie); ponadto zaproszenie przyjęła p. Monika Matowska, radna i Przewodnicząca Komisji Rodziny i Polityki Społecznej Rady Miasta Bydgoszczy, oraz poseł Michał Stasiński.
To, co już się zadziało po spotkaniu, to zaproszenie przedsiębiorstw społecznych z Bydgoszczy do Wydziału Zdrowia Urzędu Miasta Bydgoszczy na dzień 29 maja, by dalej rozmawiać o współpracy na rzecz osób starszych.
Podczas spotkania Podkomitetu bowiem wyraźnie wybrzmiała niedostateczna współpraca różnych podmiotów działających na rzecz osób starszych na terenie Miasta Bydgoszczy, potrzeba ściślejszej współpracy z Miejskim Ośrodkiem Pomocy Społecznej w Bydgoszczy i Urzędem Miasta Bydgoszczy, strategicznej koordynacji, tworzenia w większej liczbie (za przykładem chociażby Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w Toruniu) klubów seniora, świetlic itp.
Wyzwanie starzejącego się społeczeństwa prędzej czy później należy podjąć. Im lepsza współpraca – tym sukces pewniejszy. Miejmy nadzieję, że Bydgoszcz sobie również poradzi.
Anna Szmyd, animatorka w Kujawsko-Pomorskim Ośrodku Wsparcia Ekonomii Społecznej
Dlaczego warto rozmawiać o rolnictwie społecznym i ekonomii społecznej?
Rolnictwo społeczne rozwija się od końca XX wieku na obszarach wiejskich praktycznie całej Europy. „Farming for health”, „care farming”, „green care” czy też „green therapies” w języku polskim określane są “rolnictwem społecznym”. Jak podaje Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny (EKES)[1] – organ doradczy i opiniodawczy Unii Europejskiej – rolnictwo społeczne przybiera różnorodne formy organizacyjne. Mogą to być prywatne gospodarstwa rolne zarządzane przez przedsiębiorcę, któremu rolnictwo społeczne umożliwia dywersyfikację źródeł dochodu równolegle do prowadzenia normalnej produkcji przeznaczonej na rynek; może też chodzić o przedsiębiorstwa lub spółdzielnie socjalne, stowarzyszenia, fundacje, czyli innymi słowy organizacje niekomercyjne. Obecnie można wyszczególnić cztery główne dziedziny wchodzące w zakres rolnictwa społecznego, są to zajęcia reedukacyjne i terapeutyczne, usługi opiekuńcze, włączenie społeczne, integracja w świecie pracy. Poprzez zróżnicowane zajęcia i działania w powyższych dziedzinach osoby w trudnej sytuacji życiowej, o szczególnych potrzebach, są aktywizowane i pobudzane do działania.
Według ekspertów aktywizacja społeczno-zawodowa to zespół działań zmierzających do wywołania motywacji do znalezienia pracy, jej zdobycia, podjęcia i utrzymania, a także rozwoju kariery zawodowej. Są to działania wpływające na podnoszenie kompetencji osób zagrożonych marginalizacją, wspierające osoby wykluczone społecznie. W wielu przypadkach osoby te chcą coś zmienić w swoim życiu, potrzebują jednak pomocy. Często osoby korzystające wcześniej ze wsparcia różnego rodzaju fundacji czy stowarzyszeń same z czasem zaczynają pomagać osobom w swoim otoczeniu. Postanawiają działać na rzecz innych, angażują się w akcje charytatywne. Czasami po latach bezrobocia wiele osób szuka też szansy dla siebie. Dla wielu ekonomia społeczna po prostu staje się sposobem na życie.
Zgodnie ze sprawozdaniem Regionalnego Ośrodka Polityki Społecznej w Toruniu (ROPS), Podmioty Ekonomii Społecznej (PES) pełnią ważną rolę w lokalnych społecznościach: pomagają wejść na rynek pracy osobom długotrwale bezrobotnym, prowadzą działalność gospodarczą nastawioną nie tylko na zysk ekonomiczny, lecz również społeczny. Przyczyniają się do rozwiązywania społecznych problemów, przejmują od samorządu część zadań związanych z realizacją usług publicznych.
Celem tworzenia spółdzielni socjalnej jest reintegracja społeczna i zawodowa, tworzenie oraz utrzymywanie miejsc pracy. Poprzez prowadzenie wspólnego przedsiębiorstwa, stwarza szansę podjęcia aktywności zawodowej osobom zagrożonym marginalizacją i wykluczeniem społecznym np. osobom z niepełnosprawnościami czy też bezrobotnym. Podstawą prawną dla funkcjonowania tych podmiotów jest Ustawa z dnia 27 kwietnia 206roku o spółdzielniach socjalnych. Założycielami mogą być zarówno osoby fizyczne, jak i podmioty prawne. Ponadto jednostki samorządu terytorialnego mogą korzystać z usług spółdzielni w realizacji działań użyteczności publicznej, w tym celu w przepisach dotyczących zamówień publicznych są zawarte klauzule społeczne.
Przykładem funkcjonowania podmiotów ekonomii społecznej jest Kacze Bagno w Kurzętniku k/ Brodnicy. Mieszczą się tu siedziby dwóch stowarzyszeń (Forum Animatorów Społecznych i Lokalnej Grupy Działania Ziemia Lubawska) oraz dwóch fundacji (Fundacja Kacze Bagno – Miejsce Inicjatyw Pozytywnych oraz Fundacja Psychoedukacyjna ASPIRACJE). Od około roku działa też Spółdzielnia Socjalna Kacze Bagno – Miejsce Inicjatyw Pozytywnych, która prowadzi warsztaty ceramiczne, artystyczne oraz zajmuje się budową mebli z palet.
Kacze Bagno jest niezależnym ośrodkiem edukacji, animacji i kultury, który jeszcze w 2005 roku był zwykłą oborą, a dziś jest przytulnym miejscem, do którego przyjeżdżają grupy dzieci, młodzieży i dorosłych na kilkudniowe pobyty warsztatowe z noclegami i wyżywieniem. Ośrodek posiada wieloletnie doświadczenie pracy z młodzieżą, począwszy od realizacji miesięcznych Szkół pod Żaglami, poprzez pracę na rzecz „wymagającej” młodzieży ze środowisk dysfunkcyjnych, skończywszy na realizacji działań w ramach projektów systemowych Ośrodków Pomocy Społecznej. Realizują projekty unijne, współpracują ze szkołami, Ośrodkami Pomocy Społecznej, organizacjami pozarządowymi, domami dziecka, Klubami Integracji Społecznej. Ośrodek oferuje różne warsztaty, począwszy od gry na bębnach afrykańskich, tańca z ogniem, garncarstwa, rękodzieła czy pierwszej pomocy, po szkolenia z animacji społecznej i aktywności lokalnej, komunikacji, motywowania, czy też pracy zespołowej. To nowoczesny i autorski projekt edukacyjny, oparty na założeniach pedagogiki alternatywnej, animacji społecznej, socjoterapii oraz morskiego wychowania młodzieży.
Proces społeczno- zawodowej aktywizacji osób doświadczających wykluczenia jest długotrwały. Wiele podmiotów boryka się z różnorodnymi problemami; biernością członków, brakiem dofinansowania, trudnością w określeniu profilu swojej działalności itp. Mimo to połączenie pasji i zaangażowania na rzecz innych osób, pozwalają zaszczepić nawet w najtrudniejszych środowiskach chęć do działania i zmienić postawy życiowe. Kacze Bagno nie jest jedynym miejscem, gdzie można zaobserwować pozytywne zmiany.
Uczestnicy wyjazdu studyjnego do Kaczego Bagna, podczas warsztatów garncarskich.
Właścicielki gospodarstw opiekuńczych z Tucholi podczas wyjazdu studyjnego organizowanego przez K-POWES w Bydgoszczy.
Justyna Lesiewicz
Kujawsko-Pomorski Ośrodek Doradztwa Rolniczego
Fot. J. Lesiewicz
[1] Opinia Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego w sprawie: Rolnictwo społeczne: zielone usługi terapeutyczno-opiekuńcze oraz polityka społeczna i zdrowotna, Dz.Urz. UE 5.2.2013 (2013/C 44/07).
Rolnictwo społeczne
Podczas gdy w Europie zachodniej koncepcja rolnictwa społecznego jest znana i w praktyce funkcjonuje ono już od wielu lat, w państwach Grupy Wyszehradzkiej (Węgry, Czechy, Słowacja, Polska) koncepcja ta dopiero powstaje. Dotychczas nie istniało pojęcie rolnictwa społecznego czy też gospodarstw opiekuńczych. Obecnie coraz większą uwagę zwraca się na społeczne aspekty rolnictwa, ale też poszukuje nowych rozwiązań, sposobów zaangażowania społeczności lokalnej, rozwiązania wielu przykładów problemów społecznych na terenach wiejskich. Rolnictwo społeczne nabiera nowego znaczenia i jest szansą dla rolników oraz innych instytucji współpracujących w zakresie rolnictwa oraz świadczenia usług społecznych. Doświadczenia innych państw pokazują, że koncept rolnictwa społecznego stanowi wartość wielofunkcyjną, przynosi wiele różnorakich benefitów i jest bardzo zróżnicowane.
Rolnictwo społeczne
SocInGr- projekt Social Integration In Green, 2017r.
Kujawsko-Pomorski Ośrodek Doradztwa Rolniczego w Minikowie jest w trakcie realizacji projektu współfinansowanego przez Międzynarodowy Fundusz Wyszehradzki (International Visegrad Fund). Projekt trwa od kwietnia bieżącego roku do stycznia 2018r. Partnerami projektu są organizacje pozarządowe: Area Viva z.s. Czechy, WWOOF Magyarorszag Nonprofit Kft. Wegry tj. Światowa Organizacja Wolontariatu w Gospodarstwach Ekologicznych (World Wide Opportunities on Organic Farms), Druziva- Obcianske zdruzenie Słowacja oraz KPODR w Minikowie.
Ekonomia społeczna – od czego zacząć?
Pojęcie ekonomii społecznej – zwanej również ekonomią solidarności, ekonomią
obywatelską, gospodarką społeczną czy przedsiębiorczością społeczną, jest bardzo szerokie i nie jednoznaczne.
Nowe instytucje „ekonomii społecznej”
Nowe instytucje "ekonomii społecznej"
Spółdzielnia socjalna – pierwsza w Polsce forma prawna, którą ustawa (z dnia 27 kwietnia 2006 roku o spółdzielniach socjalnych) wprost określiła jako przedsiębiorstwo społeczne. Przedmiotem działalności spółdzielni socjalnej jest prowadzenie wspólnego przedsiębiorstwa w oparciu o osobistą pracę członków.